Osteopatia Terapia czaszkowo-krzyżowa

 

Osteopatia jest to nauka zajmująca się badaniem, nauczaniem i leczeniem struktur oraz powiązań części i tkanek ciała ludzkiego. Wywodzi się ona z angloamerykańskich metod leczniczych i dotyczy następujących zakresów:

• osteopatia cranio-sakralna (CS) – osteopatia czaszki;
• osteopatia visceralna (VS) – leczenie narządów wewnętrznych;
• osteopatia strukturalna (SO) – chiroterapia, terapia manualna, terapia mięśniowo-fascjalna.

Są to uznane metody lecznicze. Leczenie osteopatyczne jest zawsze uzasadnione, gdy schorzenie zasadnicze doprowadziło do zaburzeń statycznych i odchyleń w zakresie układu ruchowego.
Osteopatia pomocna jest również w przypadkach, gdy upośledzone są funkcje ruchowe kręgosłupa, a więc np. przy zapaleniu płuc, zapaleniu opłucnej, przy zrostach i zgrubieniach, przy przewlekłych bólach kręgosłupa itd. Zasadą przy tym jest praca przy pomocy tzw. „delikatnych dotknięć”, co umożliwia zlokalizowanie głównych miejsc zaburzeń i ich leczenie.
Osteopatia strukturalna odpowiada medycynie manualnej (chiroterapie, chiropraktyka, terapia manualna). Pracuje ona przy pomocy metod klasycznych na kręgosłupie i kończynach przeprowadzając mobilizację stawów, manipulację, terapię mięśniową.
Terapia wisceralna leczy narządy wewnętrzne i ich powłoki, jamy ciała, naczynia i wpływa na ich ruch i ruchowość, w celu polepszenia ich funkcji.
Osteopatia czaszki pracuje przy pomocy subtelnych technik na kościach czaszki i kręgosłupa aż do kości ogonowej i działa na zespół kości czaszki, opon mózgowych i krążenia płynu mózgowo-rdzeniowego.