Psychoonkologia

 

Psychoonkologia to interdyscyplinarna dziedzina medycyny, której rozwój przypada w Europie na lata 80. XX wieku.

Podstawowe zadanie psychoonkologii to staranie o poprawę jakości życia pacjentów z chorobą nowotworową i ich rodzin.

W każdej fazie choroby pomoc psychoonkologia jest niezbędna:

1. Faza diagnostyczna (od chwili zauważenia zmiany do ustalenia rozpoznania) jest to bardzo ważny etap – przeżywany w lęku, stresie i wahaniach chorego, czy poddać się badaniom (których się boi).
2. Faza leczenia (potrzeba łagodzenia środkami farmakologicznymi i psychologicznymi przykrych objawów towarzyszących leczeniu onkologicznemu – np. zmęczenia, drażliwości, napięcia, zaburzeń snu itp.)
3. Faza wznowy procesu chorobowego (pomoc w złagodzeniu reakcji przygnębienia, buntu itp.).
4. W okresie remisji (stan ustąpienia objawów chorobowych) lub wyzdrowienia – jest to czas, okresowo kontrolowany przez onkologów, któremu towarzyszą również objawy, wzmożonej samoobserwacji i lękowego oczekiwania przyszłości – wymagający często pomocy psychologicznej.
5. Bardzo potrzebna jest pomoc psychoterapeutyczna i psychofarmakologiczna – tym pacjentom, u których proces choroby nowotworowej osiągnął stadium znacznego zaawansowania – stan terminalny. Całościowy charakter sprawowanej wówczas opieki i leczenia wymaga zaspokojenia wszelkich ważnych potrzeb chorego w tym głównie potrzeb psychicznych.